สรุปงานในเดือนตุลาคม53

เมื่อเดือนตุลาที่ผ่านมา พระจันทร์เสี้ยวการละครมีงานสองชิ้น คือ อ่านบทละคร : อ่านสังคม ซึ่งร่วมจัดแสดงในงานเทศกาลศิลปะนานาพันธุ์ ครั้งที่ 3 ของ สถาบันปรีดี พนมยงค์ และอีกงานเป็นละครหุ่นสายและสื่อผสมเรื่อง วาวา The Rice Child ซึ่งจัดแสดงในงานประชุมระดับนานาชาติ Youth Forum 2010


อ่านบทละคร : อ่านสังคม
ภาพโดย ชลันดา และ จีรณัทย์

จัดแสดงในวันที่ 23-24 ตุลาคม 2553
รอบเวลา 13.00 และ 15.30 น. (ทั้งหมด 4 รอบ)

กลุ่มที่ 1
ช่อลดา สุริยะโยธิน
อ่านเรื่อง “เงาแห่งยุคหิน” (Shadows of the Neanderthal เขียนโดย David Hutchens) แปลโดย ดร.มนต์ชัย พินิจสมุทร และ กุลชรี ตัณศุภผล
สุวรรณา พร้อมตั้งตระกูล
อ่านเรื่อง “โลกสันติภาพ”
กอใจ อุ่ยวัฒนพงศ์
อ่านเรื่อง “เพลงชาติไทย” จากหนังสือ เราหลงลืมอะไรบางอย่างไป ของ วัชระ สัจจะสารสิน
วิชญ์พล ดิลกสัมพันธ์
อ่านเรื่อง “จิ้งหรีดแห่งเมืองสีเทา” ของ ตรัย ภูมิรัตน์

กลุ่ม 2
กรินทร์ ใบไพศาล
อ่านเรื่อง “แรด” (จากบทละคร Rhinoceros เขียนโดย Eugene Ionesco)
รัฐพงศ์ ภิญโญโสภณ
อ่านเรื่อง “วันที่สหายพายุกลับบ้าน” จากบทละครเขียนโดย รัฐพงศ์ ภิญโญโสภณ
กวินธร แสงสาคร
อ่านเรื่อง “นักเลงเฟือง” จากหนังสือเรื่อง เดินอย่างปุ๊ ของ ปุ๊ กรุงเกษม และ เส้นทางมาเฟีย ของ สุริยันต์ ศักดิ์ไธสง
สินีนาฏ เกษประไพ
อ่านเรื่อง “ชั้นที่ 7” บทละครโดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี



วาวา The Rice Child

จัดแสดงในวันที่ 26 และ 27 ตุลาคม ที่ Crescent Moon Space นอกจากนั้นยังมีแสดงในงานพิธีเปิดการประชุม Youth Forum และในงาน Youth Forum Dinner Party

ครั้งนี้พระจันทรเสี้ยวการละครมีจุดมุ่งหมายที่จะเล่าเรื่องสิทธิเด็ก เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงแรงงานข้ามชาติที่ชื่อวาวา และเหล่าผองเพื่อน ที่ได้รู้จักและทำความเข้าใจกันและกัน งานชิ้นนี้เป็นการผสมผสานการเชิดหุ่นสาย การใช้เงา วาดทราย และเล่าเรื่องผ่านเพลง




งานนี้เริ่มจากการเข้าร่วมโครงการ PETA Mekong Laboratory 2010 ที่มะนิลา ซึ่งเป็นการอบรมและแลกเปลี่ยนความรู้เรื่องการทำบทของศิปลินในประเทศลุ่มน้ำโขง และทำงานในประเด็นเด็ก และนำกลับมาพัฒนาต่อกับกลุ่ม โดยเราทำานกับนักแสดงรุ่นใหม่ มาอบรมทำหุ่ยและเชิดหุ่นสายกับ เส่ย วศิน มิตรสุพรรณ กลุ่มแกะดำดำ ผสมผสานภาพทรายสวยๆจาก อ้น นพพันธ์ บุญใหญ่ แต่งเพลงและเล่นดนตรีสดโดย น้องนก พรชนก กาญจนพังคะ

งานนี้ท้าทายนักแสดงและทีมงานของเรา เพราะต้องทำอะไรหใม่ๆหลายอย่าง นักแสดงของเราทำหุ่นเอง เชิดหุ่น และร้องเพลงด้วย เรื่องนี้เป็นเรื่องราวน่ารักของเหล่าเด็กๆตัวน้อยที่ได้เรียนรู้กัน

วาวา The Rice Child เขียนเรื่องและกำกับโดยกำกับการแสดงโดย สินีนาฏ เกษประไพ ออกแบบและกำกับหุ่นสายโดย วศิน มิตรสุพรรณ ออกแบบและกำกับเทคนิคโดย ทวิทธิ์ เกษประไพ

ละครเรื่องเป็นส่วนหนึ่งในโครงการ Mekong Creative Communities Arts for Advocacy Fellowship 2010 ซึ่งได้รับการสนับสนุนโดย Save the Children UK, PETA Phillipines Educational Theatre Association, additional contributions from Terre des Hommes

งานแถลงข่าว เทศกาลละครกรุงเทพ 2553

ใกล้แล้ว...ใกล้แล้ว
เทศกาลละครกรุงเทพกำลังจะมา

วาวาและผองเพื่อนก็ไปร่วมทำการแสดงในงานนนี้ด้วย และได้รับเสียงต้อนรับอย่างอบอุ่น

บรรยากาศงานแถลงข่าวเทศกาลละครกรุงเทพ 2010

ตามไปดูภาพเพิ่มเติมกันได้ที่นี่
งานแถลงข่าว เทศกาลละครกรุงเทพ 2553

New Work from Crescent Moon "The Rice Child"

The Rice Child

October 26 (7.30 pm.) & 27 (2.00, 7.30 pm.), 2010
Crescent Moon Space
(Pridi Banomyong Institute)


Crescent Moon’s experiments with music and songs, sand drawings, and a playful mix of shadow puppets – marionette and paper - to tell their story. Inspired by a Mekong folktale about bearing fruits from the same seed, theirs is a story about the friendship of two children, descended from two different cultures. Wawa comes from a minority group in Myanmar (Burma) and migrates to Thailand with her parents. Kao, just like the other Thai children, thinks that Wawa is different and joins the others in bullying her. But these children learn to know more about each other when they began to enjoy playing together. As they begin to see that they have more things in common, the relationship between Wawa and Kao evolved from discrimination to acceptance, from enmity to friendship, and from disunity to harmony.

Story & Directed by: Sineenadh Keitprapai
Set, Lighting Design & Technical Director: Tawit Keitprapai
Marionette workshop and training by : Vasin Mitsuphan (Kae Dam Dam)
Sand Drawing : Nophand Boonyai
Music Composed by : Pornchanok Kanchanabanca

This project is part of Mekong Creative Communities Arts for Advocacy Fellowship 2010

อ่านบทละคร-อ่านสังคม

โครงการอ่านบทละคร 4 ครั้งนี้ "อ่านสังคม"

พระจันทร์เสี้ยวการละครเชิญชม การแสดงอ่านบทละคร

"อ่านสังคม"
จากมุมมองนักทำละครหลายคน

23-24 ต.ค. 53 เวลา 13.00 และ 15.30 น.

ชมฟรี
จองที่นั่งที่ 081 259 6906

ที่ Crescent Moon space

งานนี้เป็นส่วนหนึ่งของ
เทศกาลศิลปะนานาพันธุ์ 3

เทศกาลศิลปะนานาพันธุ์ 3

ขอเชิญร่วมงาน เทศกาลศิลปกับสังคม ๒๕๕๓ "ศิลปะนานาพันธุ์ ๓"

ในวาระครบรอบชาตกาล ๑๑๐ ปี รัฐบุรุษอาวุโส ปรีดี พนมยงค์
ผลของการที่ก่อสร้างไว้ดีแล้ว ย่อมไม่สูนย์หาย
๒ - ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๓

๒ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๓.๓๐ น.- การเสวนาทางศิลปวัฒนธรรม หัวข้อ “ศิลปะร่วมสมัยกับชีวิต : มุมมองจากมนุษย์ผู้บังเอิญเกี่ยวข้อง”
ผู้ร่วมเสวนา
มนทกานติ รังสิพราหมณกุล บรรณาธิการนิตยสาร Madame Figaro
อ.อภิรักษ์ ชัยปัญหา คณะมนุษยศาสตร์ และ สังคมศาสตร์ มหาวิทยาบูรพา
ผู้ดำเนินรายการ
อ.ปวิตร มหาสารินันทน์ ภาควิชาศิลปะการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เวลา ๑๔.๓๕ น. – พิธีเปิดศิลปะจัดวาง : จิตสำนึกปรีดี พนมยงค์ เพื่อชาติและราษฎร / เปิดเทศกาลศิลปะนานาพันธุ์ ครั้งที่ ๓ : ผลของการที่ก่อสร้างไว้ดีแล้ว ย่อมไม่สูนย์หาย / การแสดงเชิดหุ่นสาย โดย วศิน มิตรสุพรรณ และเพื่อน ๆ ฯลฯ
-พิธีมอบรางวัลภาพยนตร์แอนิเมชั่นโครงการจัดงานครบรอบชาตกาล ๑๑๐ ปี รัฐบุรุษอาวุโสฯ
-พิธีมอบรางวัลบทวิจารณ์ภาพยนตร์โครงการภาพยนตร์นานาชาติ สถาบันปรีดี พนมยงค์

๓ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๔.๐๐ น.- ฉายภาพยนตร์โครงการ ๑๑๐ ปีฯ โดยมูลนิธิหนังไทย พร้อมการเสวนา ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์

๙ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๓.๓๐ น. - รวมมิตรศิลปวัฒนธรรม การแสดงหุ่นกระบอกจีนไหหลำ โดยคณะผ่านฟ้าหุ่นกระบอก(ผั่นวา) เรื่อง “เจ้าสาวสองเกี้ยว” / การแสดงละครหุ่นร่วมสมัย เรื่อง “ความฝัน...การเดินทาง” โดย สาขาสื่อสารการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย / การเล่านิทาน โดย กลุ่มนิทานแต้มฝัน / การแสดงของนายหนังผวน ตะลุงทอล์คโชว์ อันลือลั่น / พบการแสดงเพลงซอของ แม่จำปา แสนพรม พร้อมด้วย การแสดงของโรงเรียนสืบสานศิลปวัฒนธรรมล้านนา

๑๐ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๓.๓๐ น. - บรรเลงดนตรีสดประกอบการฉายภาพยนตร์ เรื่อง “The Battleship Potemkin 1925”
โดย คานธี อนันตกาญจน์ และเพื่อนๆ ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์
เวลา ๑๕.๐๐ น. - ฉายภาพยนตร์เรื่อง “The Kid 1924” ผลงานของ ชาลี แชปปลิ้น ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์
เวลา ๑๖.๐๐ น. – ฉายภาพยนตร์เรื่อง “SÉ RAPHINE 2008” ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์


๑๖ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๒.๐๐ น. - ฉายภาพยนตร์ในห้องกระจกเรื่อง “The Lower depths 1957”
เวลา ๑๔.๑๐ น.- ฉายภาพยนตร์ในห้องกระจกเรื่อง “Werckmeister Harmonies 2000”

๑๗ ต.ค.๕๓ เว
ลา ๑๒.๐๐ น. - ฉายภาพยนตร์ในห้องกระจกเรื่อง “The Adventures of Baron Munchausen 1989
เวลา ๑๔.๓๐ น.- ฉายภาพยนตร์ในห้องกระจกเรื่อง “Mirrormask 2006”

๑๙-๒๔ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๙.๓๐ น. - แสดงละครเวทีเรื่อง “star man” ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์ โดย กลุ่ม B-Floor

๒๓ – ๒๔ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๓.๐๐ น. และ ๑๕.๓๐ น.
- อ่านสังคม ณ Crescent Moon Space โดย พระจันทร์เสี้ยวการละคร

๒๙ ต.ค.๕๓ เว
ลา ๑๓.๓๐ น. – ทัศนศิลป์วิจารณ์ : สันติภาพในงานศิลปะ การนำเสนอบทวิจารณ์ทัศนศิลป์
โดย ถนอม ชาภักดี ,ไพศาล เปลี่ยนบางช้าง , ชล เจนประภาพันธ์ ,ไพศาล ธีรพงศ์วิษณุพร ,
กฤษดา ดุษฎีวนิช , สิทธิธรรม โรหิตะสุข พร้อมสลับการแสดงศิลปะสื่อการแสดงสด โดย สาทิต รักษาศรี และ ชัยวัฒน์ คำดี ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์
เวลา ๑๙.๐๐ น. -การแสดงชุด “อ่าน ดู ฟัง” ณ ลานน้ำพุ โดย นพพันธ์ บุญใหญ่ และเพื่อนๆ

๓๐ ต.ค. ๕๓
เวลา ๑๒.๐๐ น. - ฉายภาพยนตร์เรื่อง “Intolerance 1916” ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์
เวลา ๑๕.๓๐ น. – ฉายภาพยนตร์เรื่อง “Waterloo bridge 1940” ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์
๓๑ ต.ค.๕๓
เวลา ๑๔.๐๐ น. - แสดงละครใบ้ เรื่อง “ไทยจ๋า” โดย กลุ่มเบบี้ไมม์ ณ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์

ณ สถาบันปรีดี พนมยงค์ ๖๕/๑ สุขุมวิท ๕๕ (ทองหล่อ) เขตวัฒนา กุรุงเทพมหานคร ๑๐๑๑๐
สอบถามรายละเอียดที่ ๐๒-๓๘๑-๓๘๖๐-๑ E mail : banomyong_inst@yahoo.com
website : www.pridiinstitute.com

Mekong Lab last week

the last week

Community trip in Bohol

ไปเยี่ยมชมชุมชนที่เกาะโบฮอล

Crescent moon in 5th Mekong Laboratory 2010

โปรดติดตาม

บทวิจารณ์ "คือผู้อภิวัฒน์" ใน FineArtsMag

คือผู้อภิวัฒน์ เบรคชท์ และผม
เขียนโดย ภาสกร อินทุมาร
จากนิตยสาร Fine Arts Magazine ฉบับประจำเดือนสิงหาคม 2553



กรกฎาคม 2530 ผมมีโอกาสดูละครเรื่อง “คือผู้อภิวัฒน์” ที่ “หอเล็ก” (ชื่อจริงในสมัยนั้นคือ หอศิลปวัฒนธรรม ชื่อจริงในปัจจุบันคือ หอประชุมศรีบูรพา) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ผู้จัดคือสภานักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และ มูลนิธิปรีดี พนมยงค์ โดยมี คำรณ คุณะดิลก เป็นผู้เขียนบทและกำกับการแสดง ในครั้งนั้น ผมยังไม่มีความรู้ใดๆเกี่ยวกับการละคร และยังไม่เคยดูละครเวที การได้ดูละครเรื่องนี้สร้างความแปลกใจให้กับผมอยู่พอสมควร เพราะดูจะเป็นละครที่ประหลาด ประหลาดเพราะว่า แรกทีเดียวนั้นผมเข้าใจว่าละครเรื่องนี้เป็นเรื่องราวชีวิตของ “อาจารย์ปรีดี พนมยงค์” ผู้อภิวัฒน์การปกครอง พ.ศ. 2475 แต่เหตุใดเรื่องราวชีวิตของอาจารย์ปรีดีผู้ซึ่งมีตัวตนจริง จึงมี “แม่พลอย” ตัวละครเอกจากวรรณกรรมเรื่อง “สี่แผ่นดิน” ของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ที่ผมเคยอ่าน เข้ามาปรากฏ และยังมี “สาย สีมา” ตัวละครที่ผมประทับใจอย่างยิ่งจากวรรณกรรมเรื่อง “ปีศาจ” ของ เสนีย์ เสาวพงศ์ เข้ามาด้วย ความประหลาดยังมีมากกว่านี้ เพราะว่าในหลายๆครั้งนักแสดงที่กำลังแสดงเป็นตัวละครในเรื่องก็หันมาพูดกับคนดู รวมทั้งนักแสดงคนหนึ่งสามารถเปลี่ยนไปเป็นตัวละครต่างๆได้มากมาย โดยนักแสดงทุกคนจะใส่ชุดดำเป็นพื้นฐาน (ยกเว้นผู้แสดงเป็นอาจารย์ปรีดี) พอเป็นตัวละครหนึ่งก็เอาเสื้อหรือผ้ามาใส่ประกอบเพื่อให้รู้ว่าเป็นตัวละครใด พอเปลี่ยนเป็นตัวละครตัวใหม่ ก็เอาเสื้อหรือผ้าอีกลักษณะหนึ่งมาเปลี่ยน เช่น คนที่เล่นเป็นแม่พลอยก็แค่เอาสไบมาห่ม พอหมดบทแม่พลอย ก็เอาสไบออก ไปเป็นตัวละครอื่นๆต่อไป เป็นต้น ฉากหลังของละครก็เป็นผืนผ้าสีดำ บนเวทีก็มีแท่นสีดำๆอยู่ 3 แท่น จัดวางเปลี่ยนที่ไปมาในแต่ละฉากต่อหน้าคนดู และคนที่จัดวางแท่นเหล่านี้ก็คือนักแสดง!

นี่คือละครประเภทใดกัน ผมสงสัย พอได้ไปอ่านบทวิจารณ์ละครเรื่องนี้ที่ ศาสตราจารย์ ดร.เจตนา นาควัชระ เขียนไว้ในนิตยสาร “ถนนหนังสือ” ฉบับเดือนสิงหาคม 2530 ก็ได้ความว่าละครแบบนี้เรียกว่าละคร “เอพิค” (Epic Theatre) ซึ่งเป็นรูปแบบละครที่สร้างขึ้นโดย แบร์ทอล์ท เบรคชท์ (Bertolt Brecht) นักการละครชาวเยอรมัน แต่อาจารย์เจตนาก็ได้กล่าวว่า “จะว่าเป็นละคร “เอพิค” ตามแบบฉบับของเบรคชท์อย่างตายตัวก็เห็นจะไม่ใช่ ผู้กำกับการแสดงคงจะได้สั่งสมความรู้ในด้านกลวิธีมาอย่างกว้างขวางและก็สามารถคิดต่อเลยไปจากเทคนิคที่ใช้กันอยู่ทั่วไป... การที่ผู้กำกับการแสดงนำเทคนิคที่เรียกว่าการ “ตัดแปะ” (collage) มาใช้นั้นนับว่าทำได้อย่างน่าสนใจมาก... เพราะทั้งแม่พลอยจาก สี่แผ่นดิน และ สาย สีมา จาก ปีศาจ ก็ปรากฏตัวในละครเรื่องนี้ การนำเอาวรรณกรรมที่คนดูส่วนใหญ่รู้จักมาสอดแทรกไว้ในละครเรื่องใหม่เป็นการกระตุ้นให้ผู้ชม “หยุดคิด” และ “ฉุกคิด” ในกรณีของสี่แผ่นดิน ผู้สร้างบทให้โอกาสแม่พลอยออกมาแสดงความฉงนสนเท่ห์ต่อความเปลี่ยนแปลงที่เธอรับไม่ได้ถึงสองครั้งสองครา และในครั้งที่สองนั้น แม่พลอยเดินออกจากบท ผละหนีออกจากกรอบของวรรณกรรมเรื่องสี่แผ่นดิน ไปร้องเรียนต่อ “คุณชาย” แห่งซอยสวนพลูว่าเธอไม่อาจรับความเปลี่ยนแปลงอันแสนจะปวดร้าวได้ ผมต้องยอมรับว่ายังไม่เคยชมละครเรื่องใด ทั้งไทยและเทศ ที่นำเอาเทคนิค “การทำให้แปลก” (ซึ่งเป็นมรดกของเทคนิคการแสดงที่เบรคชท์เรียกว่า “Verfremdung”) มาใช้ในเชิงสร้างสรรค์ซึ่งสร้างทั้งความคิดและความบันเทิงได้ดีเท่านี้ ในกรณีของนวนิยาย ปีศาจ ของ เสนีย์ เสาวพงศ์ นั้น ก็มีการตัดตอนมาจากฉากที่เจ้าคุณพ่อของรัชนีจัดงานเลี้ยงอันใหญ่โต และใช้โอกาสนั้นบริภาษ สาย สีมา และเมื่อสาย สีมา ตอบโต้ว่า “ผมเป็นปีศาจที่กาลเวลาได้สร้างขึ้นมาหลอกหลอนคนที่อยู่ในโลกเก่า” ผู้ชมก็เข้าใจได้ทันทีว่าปีศาจสัมพันธ์กับคือผู้อภิวัฒน์อย่างไร...”

จริงดังอาจารย์เจตนาว่า เพราะทั้งแม่พลอยและสาย สีมา ได้ทำให้ผมทั้งหยุดคิดและฉุกคิด ว่าในขณะที่ผู้คนในยุคสมัยของเราต่างเชื่อว่าประชาธิปไตยคือระบอบการปกครองที่ถูกต้องและเหมาะสม แต่ในปี 2475 นั้น ผู้ทำการอภิวัฒน์การปกครองกลับเป็นเสมือนดั่งปีศาจที่คนในอำนาจเก่าเกลียดชังและไม่ยอมรับ และหากละครเรื่องนี้ไม่ใช้ “การทำให้แปลก” เช่นนี้ แต่เล่าเรื่องราวชีวิตของอาจารย์ปรีดีไปเรื่อยๆจากต้นจนจบ วัยรุ่นอายุ 18 อย่างผมคงจะไม่ได้หยุดคิดและฉุกคิดเป็นแน่ คงได้แต่เพียงรับรู้เรื่องราวชีวิตของอาจารย์ปรีดีที่อ่านจากหนังสือก็คงจะไม่ต่างกันนัก




กรกฎาคม 2553 ผมมีโอกาสดูละครเรื่อง “คือผู้อภิวัฒน์” อีกครั้ง ครั้งนี้จัดแสดงที่ หอประชุมพูนศุข พนมยงค์ สถาบันปรีดี พนมยงค์ เนื่องในวาระครบรอบ 110 ปี ชาตกาลรัฐบุรุษอาวุโส ปรีดี พนมยงค์ ละครคราวนี้ยังคงบทละครเดิม แต่กำกับการแสดงโดย สินีนาฏ เกษประไพ แห่ง “พระจันทร์เสี้ยวการละคร” ผู้ได้รับรางวัล “ศิลปาธร” สาขาศิลปะการแสดง ปี 2551 การดูละครในครั้งนี้ต่างจากเมื่อ 23 ปีที่แล้ว ในครั้งนี้ผมได้ผ่านการทำความรู้จักกับเบรคชท์มามากขึ้น ผมได้รู้ว่าเบรคชท์ไม่เห็นด้วยกับละครตามหลัก “กวีศาสตร์” (The Poetics) ของอริสโตเติล ที่กระตุ้นให้ผู้ชมเกิดความรู้สึกสงสารและกลัว (pity and fear) และปลดเปลื้องความรู้สึกเมื่อละครจบลง (catharsis) รวมทั้งไม่เห็นด้วยกับละครสมัยใหม่ในแบบ “สัจนิยม” (Realism) ที่ผู้ชมเป็นดั่งผู้เฝ้ามองเรื่องราวชีวิตของผู้อื่น และเดินออกจากโรงละครไปโดยไม่ต้องมีเรื่องค้างคาใจให้คิดต่อ ซึ่งเบรคชท์เห็นว่าละครเช่นนี้ทำลายพลังทางสติปัญญาของผู้ชม เบรคชท์ต้องการให้ละครเป็นเครื่องกระตุ้นให้ผู้ชมคิด และ “การทำให้แปลก” ทั้งการไม่ซ่อนดวงไฟที่ใช้ส่องเวที การพูดกับคนดู ซึ่งในบางกรณีให้คนดูช่วยคิดหาตอนจบให้กับละครด้วย การใช้ผู้เล่าเรื่อง (narrator) ฯลฯ ก็คือเครื่องมือที่จะทำให้ผู้ชมไม่เกิดอารมณ์ร่วมไปกับเรื่องราวที่นำเสนอ หรือบางครั้งที่ผู้ชมมีอารมณ์ร่วมไปกับเรื่องราว เบรคชท์ก็จะตัดอารมณ์ด้วยการให้นักแสดงหันมาพูดกับคนดูบ้าง หรือใช้วิธีอื่นๆบ้าง ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ผู้ชมคิด บางทีก็กระตุ้นให้ผู้ชมคิดคัดง้างกับละครอีกด้วย
บทวิจารณ์ละครเรื่องนี้ที่อาจารย์เจตนาเขียนในปี 2530 มีชื่อว่า “คือผู้อภิวัฒน์... ทางอันแจ่มใสของละครเวทีไทย” การที่อาจารย์ตั้งชื่อบทความเช่นนี้ก็เพราะในช่วงเวลานั้นสถานการณ์ละครเวทีไทยดูจะน่าเป็นห่วง เพราะละครส่วนใหญ่กำลังเดินตามฝรั่งในลักษณะลอกเลียนแบบ แต่สำหรับ “คือผู้อภิวัฒน์” นั้น อาจารย์เจตนากล่าวถึงว่า “ถ้าเบรคชท์ยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะภาคภูมิใจเป็นอันมากว่า เขามีเพื่อนในประเทศโพ้นทะเลที่นำสิ่งประดิษฐ์คิดค้นของเขาไปคิดต่อและไปประยุกต์ใช้ได้อย่างดี อาจจะดีกว่าที่เขาลงมือทำเอง หรือที่สานุศิษย์ของเขาในเยอรมันเองได้ทำมาแล้วเสียอีก...” และนี่กระมังที่อาจารย์บอกว่าเป็นทางอันแจ่มใสของละครเวทีไทย สำหรับผมที่ได้ดูละครเรื่องนี้ในปีนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าละครเวทีไทยกำลังมืดมนอยู่หรือไม่ ผมรู้แต่เพียงว่าละครเรื่องนี้ทำให้ผมซึ่งเป็นคนดูแจ่มใส เป็นความแจ่มใสที่เกิดจากการหยุดคิดและฉุกคิดกับสิ่งที่ละครพูดกับผม

การดูละครเรื่องนี้อีกครั้งไม่ได้ทำให้ผมหยุดคิดหรือฉุกคิดในเรื่องเดิมอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ในครั้งนี้ก็คือ ไม่ว่าละครเวทีไทยจะแจ่มใส หรือหม่นหมอง แต่สังคมไทยที่ซับซ้อนและย้อนแย้งอย่างที่เป็นอยู่ในปี 2553 นี้ เราต้องการละครที่ทำให้คนคิด มากกว่าละครที่ทำให้คนดูเชื่อตาม

ชมภาพละคร "คือผู้อภิวัฒน์"

สองรอบสุดท้ายของละครเวที "คือผู้อภิวัฒน์" วันที่ 27 สิงหาคม ที่มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ เราได้รับการตอบรับอย่างอบอุ่น ผู้ชมเต็มทั้งสองรอบ ด้วการร่วมจัดระหว่าง คณะนิติศาสตร์ ปรีดี พนมยงค์ และ คณะศิลปกรรมศษสตร์ และ พระจันทร์เสี้ยวการละคร ด้วยการประสานงานอย่างดีจาก ครูออย ช่อลดา สุริยะโยธิน

Apiwat @ DPU

This Friday 27, Aug 2010 we will perform another 2 shows of "The Revolutionist 1932" at Dhurakij Pundit University.


คณะนิติศาสตร์ ปรีดี พนมยงค์ และ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
ร่วมกับพระจันทร์เสี้ยวการละคร ภูมิใจเสนอ


คือผู้อภิวัฒน์

วันที่ 27 สิงหาคม 2553
เวลา 15.00 น. และ 18.30 น.
ณ ห้องประชุม ดร.ไสว สุทธิพิทักษ์
ชั้น 7 อาคาร ดร.ไสว สุทธิพิทักษ์ อนุสรณ์
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

บัตรนักศึกษา 50 บาท บุคลากรและบุคคลทั่วไป 100 บาท

จองบัตร และสอบถามเพิ่มเติมที่
คณะศิลปกรรมศาสตร์
โทร. 02 954 7300 ต่อ 680

Just back from Chiang Mai

Crescent Moon Theatre just came back from Chiang Mai University after performed "The Revolutionist 1932" with warm wellcome and full-house audieces for 2 shows. Let's see the picture.

ชาวพระจันทร์เสี้ยวเพิ่งกลับมาจากเปิดการแสดงละครเวที "คือผู้อภิวัฒน์" ที่คณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น ผู้ชมเต็มและต้องเสริมเก้าอี้ทั้งสองรอบ เราขอขอบคุณคณะอาจารย์ น้องๆนักศึกษาจากโครงการ Do Drama ที่จัดงานและประสานงานในครั้งนี้ ชมภาพจากการทัวร์ได้เลย

ห้องประชุม มล.ตุ้ย ชุมสาย ชั้น 8 จุผู้ชม 300 ที่นั่ง

บรรยากาศตอนซ้อม

นิทรรศการหน้างาน

ผู้ชมเต็มห้อง

เริ่มเรื่อง

Whisper of the River at Siam PARAGON

Our recent work "Whisper of the River"

a performance about river and human lives that performed on 18 Aug, 2010 in Thai Contemporary Event organized by Contemporary Office; Ministry of Culture.

ชมรูปการแสดง "เสียงกระซิบจากแม่น้ำ" วันที่ 18 สิงหาที่ผ่านมา ร่วมแสดงในงาน รวมมิตร ร่วมสมัย สร้างสรรค์ไทยสู่สากล ซึ่งจัดโดย สำนักร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม ในช่วงวันที่ 17-22 สิงหาคม ที่สยามพารากอน

แสดงโดย:

ศรวณี ยอดนุ่น, จิรัชพงศ์ เรืองจันทร์, สุรชัย เพชรแสงโรจน์, จีรณัทย์ เจียรกุล, อรุณโรจน์ ถมมา, ลัดดา คงเดช และ วรศิริ ดีระพัฒน์

เล่นเงาโดย:

สุกัญญา เพี้ยนศรี และ เพลินเพลิน

ทีมงาน:

ทวิทธิ์ เกษประไพ และ ชัยวัฒน์ คำดี

กำกับการแสดงโดย: สินีนาฏ เกษประไพ

Directed by : Sineenadh Keitprapai

Whisper of the River

ขอเชิญชมการแสดง “เสียงกระซิบจากแม่น้ำ” ในงาน รวมมิตรร่วมสมัย ณ สยามพารากอน
ณ ลานน้ำพุ สยามพารากอน ในวันที่ 18 สิงหาคม เวลา 18.30 น.
ชมฟรี
(มีบรรยายไทย/อังกฤษ)

Crescent Moon Theatre
presents the open-air performance
Whisper of the River
In Contemporary Arts Event by Office of Contemporary Art And Culture , Ministry Of Culture
Aug 18,2010 Time 6:30 pm.
@ Siam PARAGON
Free Admission
(with Thai/English narration)



เสียงกระซิบจากแม่น้ำ
แสดงครั้งแรก ณ Ernst Nature Theatre, Miami University, Ohio, US ปี 2550
แสดงครั้งที่ 2 ในงานเทศกาลละครกรุงเทพ 2550 ณ สวนสันติไชยปราการ
แสดงครั้งที่ 3 ในงานมหกรรมดนตรีสร้างสุข ณ สวนลุมพินี ปี 2551
แสดงครั้งที่ 4 ในงานคอนเสริ์ต “คำขานรับ มด วนิดา” ณ หอประชุใหญ่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปี 2551

Whisper of the River
1st performed at Ernst Nature Theatre, Miami University, Ohio, US (2007)
2nd performed in Bangkok Theratre Festival 2007 at Santi Chaiorakarn Park (2007)
3rd performed at Saun Lumpini (2008)
4th performed in Concert for Mod Vanida at Thammasat University Auditorium (2008)

"คือผู้อภิวัฒน์" สัญจร ม.ธุรกิจบัณฑิตย์

หลังจากเปิดการแสดงที่ห้องประชุมพูนศุข พนมยงค์ สถาบันปรีดี พนมยงค์ ไปแล้ว 6 รอบ เมื่อเดือนมิ.ย. และ ก.ค.ที่ผ่านมา ผู้ชมเกือบๆจะเต็มทุกรอบ เราได้รับเสียงตอบรับอย่างอบอุ่น พระจันทร์เสี้ยวจะสัญจรไปม.ช.อีกสองรอบการแสดง และกลับมาที่ ม.ธุรกิจบัณฑิตย์ เปิดแสดงอีกสองรอบ

วันที่ 27 สิงหาคม 2553
เวลา 15.00 และ 18.03 น.

ที่ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ 2 รอบ
ณ ห้องประชุม ดร.ไสว สุทธิพิทักษ์
อาคาร 6 ชั้น 7

ติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมเร็วๆนี้ที่นี่