"ภาพลวงตาจากเนินมะเฟือง" เสียงสะท้อนจากผู้ชมนักวิจารณ์

ภาพลวงตาจากเนินมะเฟือง (สินีนาฏ เกษประไพ, 2013, A+)
by Chayanin Tiangpitayagorn

29 March 2013



ชอบมากที่เลือกหยิบสองเรื่องนี้มาประกบคู่กัน เป็นการเลือกและการดัดแปลงที่ฉลาดและแข็งแรงดี ไม่แน่ใจว่าผู้สร้างเลือกมาเพราะมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับรถไฟเท่านั้นหรือเปล่า แต่เราว่ามันสะท้อนและส่งเสริมซึ่งกันและกันได้ละเอียดละเมียดดี โดยเฉพาะเมื่อจบครึ่งแรก (ที่ดัดแปลงจากเรื่อง "ภาพลวงตาของการเปลี่ยนสรรพนาม" ซึ่งใช้กลวิธีทางวรรณศิลป์สูงมากๆ จนรู้สึกว...่าไม่น่าทำเป็น visual ได้ง่ายๆ ไม่ว่าจะเป็นละครเวทีหรือหนัง) ที่ท้าทายคนดูอยู่ในระดับหนึ่ง ทำให้ในพาร์ตหลัง (ดัดแปลงจากเรื่อง "เนินมะเฟือง" ที่เป็นเรื่อง genre เพื่อชีวิต เรื่องราวดำเนินอยู่ใน remote village แบบที่อ่านวรรณกรรมไทยไปสักสองสามเล่มก็จะต้องเจอเข้าสักทีนึง) ดูมีอะไรแปลกตาน่าสนใจ น่าค้นหาขึ้นมา

ในฐานะของคนที่ไม่เคยอ่านศรีดาวเรืองเลย (นอกจากบทความในวารสาร "อ่าน" เป็นครั้งๆ คราวๆ) ถ้าจุดประสงค์ของผู้สร้างคือการ tribute ให้ตัวต้นฉบับ ตัวผู้เขียน และการทำให้ตัวบทนั้น shine ขึ้นมา ก็ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก (คือจุดประกายแวบขึ้นมาได้ว่า เฮ้ย อยากไปตามอ่านว่ะ) เพราะในการดัดแปลงครั้งนี้ฟอร์มของละครไม่หวือหวาหรือแสดงออกในการดัดแปลงอย่างออกหน้าออกตาเท่าไร แต่ขับเน้นให้เห็นความพิเศษในตัวหนังสือของศรีดาวเรืองได้ดีมากๆ (โดยเฉพาะกลวิธีทางวรรณศิลป์ในพาร์ตแรก ที่น่าสนใจมากว่าการดัดแปลงยังเก็บความรู้สึกตรงนี้ไว้ได้น่าทึ่งมากๆ) แม้กระทั่งใน genre 'remote village' ที่พออ่านเจอหลายคนเขียนแล้วจะรู้สึกเหมือนเป็นภาพพิมพ์ซ้ำของกนกพงศ์ เรื่องนี้เราก็รู้สึกแตกต่างออกไปเยอะ

การแสดงโดยรวมอาจจะยังไม่กลมกลืนเท่าไรนัก (เพราะมีนักแสดงหน้าใหม่หลายคน ซึ่งหลายคนก็ทำได้ดี แต่ยังเขย่าไม่เข้าที่อยู่บ้างเท่านั้น) แต่ระดับตัวแม่อย่าง สินีนาฏ เกษประไพ กับ ดลฤดี จำรัสฉาย ก็ช่วยตบให้ธีมของละครและความเป็นมนุษย์ของตัวละครกระจายออกมาจากเรื่องได้เข้มข้นทีเดียว



ป.ล. แสดงถึงวันอาทิตย์นี้ (31) / และมีหนังสือของศรีดาวเรืองจัดแสดงอยู่หน้าโรงละครด้วย ใครอยากอ่านเรื่องสั้นต้นฉบับถ้ามีเวลานั่งอ่านก็สามารถอ่านได้เลย เพราะแต่ละเรื่องไม่ได้ยาวมาก (ฮา)    

หมายเหตุ :
ขอขอบคุณผู้เขียน Chayanin Tiangpitayagorn
และภาพถ่ายโดย พิณทิพย์ สัตย์เพริศพราย